Bigarren txapelketan 30 bertsolari lehiatu ziren eta finalean 10ek parte hartu zuten. Finalisten artean zegoen taberna zuloetan atera gabe ibiltzen zen arlote burutsu bat; “Txirrita”. Gazte zintzoentzat ez zen oso eredugarria baina berak eraman zuen txapela, izan ere, bertso zoragarriak bota zituen.

Gerraostea eta Euskaltzaindia

Hogei urte luzez gerran egon ondoren, Euskaltzaindiak lortu zuen bertsolari txapelketa bat antolatzeko baimena 1960an. Kanporaketa ekitaldiak lehenago izan ziren, eta hamar finalisten artean, bigarrenez, “Basarri” nagusitu zen.

Ondorengo urteetan, 1962, 1965 eta 1967ko urteetako txapelketetan, hain zuzen ere, Manuel Olaizola “Uztapide” atera zen garaile. Lehenagotik ere kantatzen ibilitakoa zen, eta gerrako urteetan Basarrirekin batera herriz herri ibili zen bertsolaritza publiko egiten. Biak bertsolari seguru eta egokiak ziren.

1980 eta 1982ko txapelketek berrikuntza handi bat ekarri zuten, eta txapelketek baino, Xabier Amurizak ekarri zuen eraberritzea. Metafora sartu zuen , doinu berriak...eta bizkaitarra zen aldetik, euskara batuan kantatu zuen. Diotenez, honen lanak egungo bertsolaritza modernoari bidea ireki zion. Andoni Egañak, egungo Euskal Herriko txapeldunak, behin baino gehiagotan esan izan du Amurizaren lanak zerbait piztu zuela bere baitan.

Desadostasunak eta Bertsozale Elkartearen sorrera

Txapelketak antolatzerako orduan desadostasunak ohikoak bihurtu ziren, eta pixkanaka, bertsolarien eta Euskaltzaindiaren arteko harremanak hozten joan ziren. Horren erakusle da 1986ko txapelketa, bertsolariek beren kasa, bertsozaleen laguntzaz antolaturiko saioa, hain zuzen ere. Ondorioz, Bertsozale Elkartea sortu zen.

Elkarte honen sorrerarekin parte hartzaileen kopurua ere gehituz joan zen eta gerora, txapelketa horietan, batez beste, 100 bertsolarik hartu izan dute parte. Gainera, kontutan hartzen badugu txapelketotan, urtez urte bertsolari ezberdinak aritzen direla bertsotan, txapelketa horien inguruan bertsolari kopuru handia mugitu dela begi-bistakoa da. Txapelketa Nagusiak azpiegitura erraldoietan egin izan direnez, Belodromoan eta BECen, erdalgunearekin bat egiteko ahalegina ere egin da azken urteotan.

1986ko txapelketan Sebastian Lizaso izan zen txapelduna, talentu handiko bertsolaria. Ziriak sartzen bikaina da, azkarra, berriz, erantzunetan eta arrazoibidean. 1989ko txapelduna, berriz, Jon Lopategi, ibilbide luzeko bertsolari dotorea da.

Azkenik, 1993ko, 1997ko, 2001eko eta 2005eko txapelduna, Andoni Egaña bertsolari ezaguna da. Forma zaindua erabiltzen du kantatzerako orduan, eta arrazoietan sakontasun itzela. Horretaz gain kultua da hizkeran eta gozoa berriz, irrian.