Haiekin etengabe hitz egin ezazu, baina adoleszentziara heldu baino lehen, ordurako ez baitira hain harberak.

Hitz egiterakoan, ez da ez hitzaldirik ez sermoirik bota behar, ez ditugu gure ondorioak puztu behar (drogak hil egiten du…), ez dugu guk geuk hobezintasunaren eredu moduan jarri behar, ez ditugu oso jarrera permisiboak hartu behar (bakoitzak bere bizitzarekin nahi duena egin dezake), ez dugu mezu kontraesankorrik eman behar, ez ditugu haien iritziak barregarri utzi behar (leloa dirudizu…), eta kontatzen dizutena jakiteko gogoa duzula agertu behar da.