XIX. mendeko trantsizioan aipatzekoa da A. Fogazzaro, errealismoaren oinordekoa (1842-1911; Pequeño mundo antiguo, 1895). Mendearen lehen herenean Gabrielle d'Annunzioren modernismo hanpatua eta arranditsua gailendu zen (1863-1938); poeta, dramagilea eta narratzailea izan zen (El placer, 1889). Giovanni Papinik (1881-1956) bere hausnarketa moralak eraman zituen bere obrara (El libro negro, 1951). Hango garaian ezezaguna izan bazen ere, narratzailerik handiena Italo Svevo izan zen (1861-1928), Joyceren laguna eta La conciencia de Zeno lanaren egilea (1923).