François Villon (XV. m.) erdi Aroko poeta nagusietako bat izan zen. Bizitza gorabeheratsu samarra izan zuen: unibertsitateko ikaslea, lapurra eta hiltzailea, urkatua izateko zorian ere egon zen. Gai ugari ukitu zituen bere poesian (bizitzaren benetakotasuna, haragizko maitasuna, ardoa, etengabe doan denbora, heriotza, damua edo bere erlijio sentimenduak).