Makiaveloren aburuz, erlijioa botere politikoaren tresna zen, zentzumen erlijiosoa gizalegezko balio-talde bihurtu zuena. Erlijioa ona edo txarra izango zen, erabilgarria edo egokia zen neurrian. Estatuak edo printzeak hautsi ahal zuen, egoera politikoak behar zuen bakoitzean.