Cervantesek, bere obra berak aurkitutako eskuizkribua besterik ez izatearen itxurak egiten ditu. Horrela, zaldunezko liburuetan ohikoa den baliabide bat erabiltzen du: atzerriko hizkuntzako autore faltsu batengana jotzea (Cide Hamete Benengeli), azken hau parodiatzeko. Baina ohi ez bezalako egiantza maila batean, pertsonaiek, bigarren zatiaren hasieran, lehenengoa irakurri dute.