Cervantesen antzerki-lanak, orokorrean, 1580 inguruko antzerki-tekniketan kokatzen dira. Interes berezia ematen dio pertsonaia-multzoari protagonisten kalterako, antzezte-koadro handietara eta tramoiak erabiltzera jotzen du, baita entremeseko pertsonaiak erabiltzera ere, xelebrearen (16. gaia ikusi) ordez.

Entremesak salbu, Cervantesen antzerki-lanak antzerki arkaikoa ziren, baina interes handikoak bere gainerako obrarekin zuten koherentziagatik.