Zuzendari errusiarrak emanaldietarako teknika berria proposatu zuen. Garai hartan ohikoa zen enfasi deklamatzailearen aurkakoa zen bere teknika. Pertsonaiaren sakontze psikologikoa bultzatzen zuen, antzezlea berarekin identifikatu behar zela uste baitzuen, aurretik egiten zituzten kontzentrazio ariketen bitartez. Sekulako arrakasta izan zuen eta 1945 ondorengo teatro amerikarrean eragin handia izan zuen, L. Strasbergen Actor's Studioari esker.