Luis Mantilla (1939). Haren antzezlanei, neurri batean behintzat, pesimismoa darie. Pertsonaiak etsai duten mundu batean daude kateaturik eta borrokan ibiliko dira, hortik ihes egin nahian.

Jeronimo Lopez Mozo (1942). Haren lan laburrak absurduaren antzerkian eta happeningean oinarritzen dira.

Diego Salvador (1938). Ikusleak antzezlanean sartzen ahalegintzen da.