Euskal trikuharriak abeltzaintzak gaur egun arte iraun duen lekuetan daude. Oro har planta karratu edo poligonaleko ganberaz osatuta zeuden: lurrean sartutako hiru, lau edo harlauza bertikal gehiagoren gainean beste bat edo beste batzuk ezartzen dira, estalki moduan jarriak. Eraikin hauetako ganbera laukizuzena (hiru edo lau harlauza bertikal) edo poligonala (bost harlauza edo gehiago) izan daiteke. Azken hauek handiagoak izaten dira.

Ganberak ekialdetik mendebalderantz jarriak egoten dira: hildakoen buruak ekialderantz jartzen ziren eta oinak mendebalderantz; beraz, baliteke ekiari (eguzkiari) egiten zioten gurtza izatea. Euskal Herrian korridore itxurako trikuharriak ere badaude, nahiz eta urriagoak izan. Hauetan ganberan sartzeko galeriak edo korridoreak daude. Mota honetakoa da, izan ere, aztiaren txabolako trikuharri ezaguna, Elvillar-en (Araba). Bere ganbera zortzi harlauzak osatzen dute. Korridorea zortzi metro luze da, eta bereizteko harlauza batek bitan banatzen du. Beste megalito interesgarria Ausokoi-ko trikuharria da, Aralar mendizerran. Bere harlauzaz jantzitako zoruak azaltzen duenez, agian errausketa antzinakoenak estaltzeko erabili zituzten, eta, horrek esan nahi du aurretik zeuden hilobiak behin baino gehiagotan erabili zituztela.