1785ean Charles-Henri de Coulombek fenomeno elektrostatikoak zuzentzen dituen legea sortu zuenean, Newtonek sortutako grabitazio unibertsalaren legearekin zuen erlazio estua ikusi egin zen. Printzipio biak, nahiz eta natura desberdinetakoak izan, ia berdina zen lege matematikoaren pean zeuden; horrenbestez, horien deskripzioaren, ezaugarrien eta magnitudeen artean analogia bat ezarri egin zen. Ondorengo hamarkadetan, ahalegin bateratzaile hori fenomeno atomikoetara eta nuklearretara zabaldu zen, egite fisiko guztiak legeen eta printzipio unibertsalen eta uniformeen arabera (bateratze handiaren teoria) deskribatu nahi duen marko teoriko orokor batean.