1980ko hamarkadaren amaieran, Estatu Batuetako Martin Fleischmann eta Stanley Pons zientzialariek argitaratu zuten fusio-erreakzio nuklearrak giro-tenperaturan egitea litekeena zela frogatzen zuten esperimentuak egin zituztela. Horrela, ez litzateke aktibazio energia handia (eta kontrolatzeko zaila) behar izango; era berean, energi iturri bukaezina eta oso merkea lortuko litzateke. Hala eta guztiz ere, ez ziren bete berri horrek sortu zituen aukerak: ez zen munduan egon Fleichsmann-ek eta Pons-ek lortutako ondorioak atera egin zituen talderik. Horren ondorioz, "fusio hotza" gaur egungo historia zientifikoaren iruzurrik handienetako bat bezala hartu zen.