Klaustroa izan ohi zen monasterioko bizimoduaren gune nagusia, Jainkoaren Hiriaren irudi perfektua baitzen. Klaustro erromanikoetan sekulako garrantzia lortu zuen zutabeetako kapitelak apaintzen zituzten eskulturen dekorazioak. Klaustro horien egituraren ezaugarri nagusiak puntu erdiko arkuak, eta proportzionalki txikia zen galerien igotzea ziren. Zutabeei dagokionez, bestalde, aipatu beharrekoa da fusteak, maiz, irudi edo itxura apaingarriak zituzten eskulturek osatzen zituztela.