XIV. mendearen aurretik, arkuak gero eta zorrotzagoak ziren, gangek gero eta nerbio gehiago zituzten eta ondorioz, gangei eusten zieten zutabe edo baketoi txikiak ugaritu ziren. Horrez gain, beirateetako trazeriak gehiegi apaindu ziren, parpaila ziruditelarik. Apainketazko oparotasun hori gotiko flamigero edo flamboyant izenaz ezagututako estiloaren ezaugarri nabarmenena da.